Zbliżeniowe wykorzystanie kradzionej karty płatniczej

W dniu 14 kwietnia 2016 roku, Sąd Okręgowy w Słupsku wydał ciekawy wyrok odnośnie kwalifikacji prawnej czynu polegającego na użyciu zbliżeniowo kradzionej karty płatniczej i zapłatą nią za zakupy.

Wyrok zapadł w sprawie Krzysztofa S., recydywisty oskarżonego o kradzież dokumentów i kart bankowych oraz użycie jednej z tych kart w transakcjach zbliżeniowych przy zakupie alkoholu i tytoniu oraz usiłowania wypłaty gotówki z bankomatu, do czego jednak nie doszło w wyniku podania błędnego numeru PIN. Transakcje przeprowadzone w sklepie nie wymagały natomiast użycia kodu PIN. Za zrobienie zakupów skradzioną kartą Sąd skazał Krzysztofa S. jak za kradzież z włamaniem, tj. o przestępstwo z art. 279 § 1 KK.

W uzasadnieniu swojego wyroku Sąd Okręgowy w Słupsku przyznał, że włamanie oznacza zachowanie polegające na usunięciu przeszkody, zabezpieczenia danego przedmiotu. Jednak istotą włamania jest nie tyle fizyczne uszkodzenie lub zniszczenie przeszkody chroniącej dostęp do rzeczy, lecz przejawienie zachowania polegającego na nieposzanowaniu wyrażonej przez dysponenta rzeczy woli zabezpieczenia jej przed innymi osobami.

Nadto Sąd Okręgowy wskazał, iż zgodnie ze zdaniem doktryny, jako kradzież z włamaniem należy traktować zachowania polegające na otwarciu drzwi oryginalnym kluczem wbrew woli osoby uprawnionej do dysponowania pomieszczeniem z zamiarem dokonania w ten sposób kradzieży z włamaniem. Także Sąd Najwyższy stoi na stanowisku, iż „z prawnego punktu widzenia włamanie oznacza nie tylko usunięcie przeszkody, zniszczenie lub jej uszkodzenie, lecz takie postąpienie przez sprawcę wbrew woli dysponenta, uzewnętrznionej przezeń jakimkolwiek zagrodzeniem dającym do poznania, że bez jego zgody zabrania się wchodzenia do konkretnego pomieszczenia, w którym np. znajduje się mienie mające być lub będące przedmiotem kradzieży ze strony sprawcy”. W innym orzeczeniu natomiast Sąd Najwyższy stwierdził, iż łatwość wejścia lub dostania się do zabezpieczonego pomieszczenia, niewymagająca zastosowania jakichkolwiek narzędzi lub zastosowania znacznej siły fizycznej nie powoduje, iż działanie takie przestaje być uważane za „włamanie” w rozumieniu art. 279 § 1 k.k. Istotna natomiast jest świadomość sprawcy, iż ustanowione zabezpieczenie ma na celu wyłączenie dostępu innych niż uprawnione osób, czego wyrazem może być np. zabezpieczenie drzwi plombą lub kartką papieru.

Posłużenie się kartą zbliżeniową w sklepie wymaga niewątpliwie użycia oryginalnego elektronicznego klucza chroniącego dostęp do rachunku bankowego jego właściciela, zupełnie analogicznie jak karta elektroniczna do zamka zabezpieczającego pokój hotelowy.

Sąd Okręgowy słusznie więc skonstatował, iż użycie karty płatniczej przez oskarżonego, jako osoby nieuprawnionej, doprowadziło do przełamania przeszkody elektronicznej chroniącej dostęp do rachunku bankowego, poprzez wcześniejszą kradzież, a następnie użycie karty płatniczej, wskutek czego elektroniczne zabezpieczenia chroniące dostęp do pieniędzy zostały złamane.